Ιστορία

Η Κάλυμνος βρίσκεται στο νοτιοανατολικό Αιγαίο Πέλαγος, ανάμεσα στην Κω, τη Λέρο και τη Μικρά Ασία. Αποτελεί το τέταρτο σε έκταση και το τρίτο σε πληθυσμό νησί του νομού Δωδεκανήσου. Η επιφάνειά της είναι 109,67 τ. χλμ., ενώ το μήκος των ακτών φτάνει τα 96 χλμ. Πρόκειται για κατ' εξοχήν ναυτικό νησί, η ιστορία, ο πολιτισμός και η λαϊκή παράδοση του οποίου σχετίζονται άμεσα με τη θάλασσα. Η αρχική ονομασία του νησιού ήταν Καλύδνα.
Ο Απόλλωνας ήταν ο προστάτης θεός της Καλύμνου, ενώ το Ιερό του υπήρξε το πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της, καθ' όλη την αρχαιότητα, από τις αρχές της 1ης π. Χ. χιλιετίας έως και τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Τον 6ο π. Χ. αιώνα η Κάλυμνος κόβει αργυρά νομίσματα, στα οποία εικονίζεται κεφάλι γενειοφόρου κρανοφόρου πολεμιστή στον εμπροσθότυπο και η λύρα του θεού Απόλλωνα στον οπισθότυπο. Κατά τη διάρκεια των Περσικών Πολέμων (αρχές 5ου π. Χ. αιώνα) το νησί τελεί υπό την κατοχή των Περσών και της βασίλισσας Αρτεμισίας της πρεσβύτερης, έως ότου απελευθερώνεται με τη βοήθεια του αθηναϊκού στόλου.
Κατόπιν προσχωρεί στην Α' και αργότερα (αρχές 4ου αι.) στη Β' Αθηναϊκή Συμμαχία. Στη συνέχεια περνά στην κατοχή του Μαυσώλου και των Περσών, από τους οποίους απελευθερώνεται από το στόλο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κατά τον 3ο π. Χ. αιώνα η Κάλυμνος ξανακόβει αργυρά και χάλκινα νομίσματα, τα οποία φέρουν στον εμπροσθότυπο κεφάλι αγένειου κρανοφόρου πολεμιστή και στον οπισθότυπο κιθάρα. Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους το νησί συχνά εμπλέκεται στους εξοντωτικούς αγώνες ανάμεσα στους διαδόχους του Αλεξάνδρου, λόγω της γεωγραφικής θέσης του.
Την εποχή αυτή μάλιστα οικοδομούνται σε διάφορα σημεία της Καλύμνου οχυρά και φυλακεία, για την προστασία των κατοίκων, λόγω των ασταθών κοινωνικοπολιτικών συνθηκών της εποχής. Στα τέλη του 3ου π. χ. αιώνα η Κάλυμνος και η γειτονική νήσος Κως συνενώνονται υπό το κοινό πολιτειακό καθεστώς της Ομοπολιτείας. Κατά την περίοδο της ρωμαιοκρατίας η Κάλυμνος ανήκει στην Επαρχία των Νήσων.