Εκεί, στο Άγιον Όρος, στη Σκήτη της Αγίας Άννης, θα παραμείνει για 12 έτη ως «δόκιμος» μοναχός. Εκεί ασκείται στην αγιογραφία και την βυζαντινή μουσική. Όμως την ψυχή του κατατρώγει ο πόθος του να προσκυνήσει και να ασκητέψει στους Τόπους που έζησε ο Σωτήρας Χριστός. Έτσι, το 1887 αναχωρεί για τα Ιεροσόλυμα και, αφού προσκύνησε τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου, μεταβαίνει στην ιστορική Μονή Αγίου Γεωργίου Χοτζεβά , παρά τον Ιορδάνη ποταμό, όπου, μετά τριετή ενάρετο βίο, κείρεται μοναχός το 1890. Το 1902 γίνεται διάκονος και τον επόμενο χρόνο πρεσβύτερος . Κύρια χαρακτηριστικά του: η ταπείνωση , η διάκριση και η περιφρόνηση των υλικών αγαθών. Ο κίνδυνος των Αραβικών απειλών όμως τον αναγκάζει να αφήσει την Μονή της μετανοίας του και να αναζητήσει νέο τόπο ασκήσεως.
Ύστερα από αλλεπάλληλα ταξίδια στην Πάτμο, στην Αθήνα , στο Άγιο Όρος, καταλήγει στην Αίγινα, κοντά σε έναν άλλο Άγιο της εποχής του ,τον πρώην Πενταπόλεως Νεκτάριο. Φαίνεται ότι ο π. Σάββας γνώριζε από άλλοτε τον Άγιο Νεκτάριο. Τώρα όμως αξιώνεται να μείνει κοντά του. Εκεί του δίνεται η ευκαιρία να διδαχθεί, αλλά και να διδάξει. Να διδαχθεί από τον άγιο Νεκτάριο, να συλλειτουργήσει μαζί του και να ακούσει τις πατρικές νουθεσίες του, αλλά και να διδάξει στις μοναχές της Ι. Μονής της Αγίας Τριάδος αγιογραφία και εκκλησιαστική μουσική.
Ο π. Σάββας ήταν αυτός που αντικατέστησε τον άγιο, όταν εκείνος νοσηλεύονταν κατά τους δύο τελευταίους μήνες της ζωής του σε Νοσοκομείο των Αθηνών, και όταν ο Άγιος Νεκτάριος κοιμήθηκε τον Νοέμβριο του 1920, ο π. Σάββας ήταν αυτός που έζησε ένα από τα θαυμαστά γεγονότα της ταφής του Αγίου. Είχε την ευλογία δηλαδή να δει τον Άγιο να ανασηκώνει το κεφάλι του, για να του φορέσει ο ίδιος το επιτραχήλιο, και μετά να το επαναφέρει στη θέση του. Μετά την ταφή του Αγίου Νεκταρίου, όπως μαρτυρούν οι μοναχές , ο π. Σάββας για τρία μερόνυκτα παρέμεινε πάνω από τον τάφο του Αγίου συνομιλώντας μαζί του. Ζητώντας από την γερόντισσα Ξένη να μην τον ενοχλήσει κανείς για τις επόμενες 40 ημέρες, παρέμεινε έγκλειστος στο κελλί του και με πολλή προσευχή αγιογράφησε την πρώτη εικόνα του Αγίου.
Τελικά ο π. Σάββας εξαιτίας του πλήθους των πιστών που κατέκλυζε καθημερινά το μοναστήρι, λόγω της φήμης του Αγίου Νεκταρίου, αποφάσισε να φύγει και να πάει να εγκατασταθεί στην Ι. Μονή Αγίων Πάντων Καλύμνου. Εκεί θα του δοθεί η ευκαιρία να ζήσει έντονη πνευματική ζωή. Η υποδειγμα-τική τέλεση των ακολουθιών, το κήρυγμα και η άσκηση της φιλανθρωπίας ήταν τα κύρια μελήματα του. Στο μικρό κελλί του εξομολογούσε με τις ώρες, χωρίς διακοπή για τροφή και ανάπαυση. Κάτω από το επιτραχήλιο του Αγίου εύρισκαν παρηγοριά και ανακούφιση αναρίθμητες ψυχές.
Εκεί που μεταρσιωνόταν πραγματικά ήταν η Θεία Λειτουργία. Ένιωθε πως συλλειτουργούσε με αγίους και αγγέλους. Πολλοί ιερείς που είχαν λειτουργήσει μαζί του , μαρτυρούν ότι είδαν πολλές φορές να φουσκώνει το Άγιο Ποτήριο, χωρίς όμως να πέφτει έξω η Θεία Κοινωνία.
Ο π. Σάββας είχε κατορθώσει να μειώσει τις ανθρώπινες ανάγκες στο ελάχιστο, ακόμη και την τροφή του. Έτρωγε καθημερινά ένα μικρό κομμάτι από το πρόσφορο της θείας Λειτουργίας βουτηγμένο στο νάμα και λίγο δενδρολίβανο.
Τις τελευταίες ημέρες της επίγειας ζωής του φαινόταν να βρίσκεται σε άμεση επικοινωνία με τον ουράνιο κόσμο, που τόσο πολύ επιθυμούσε. Έτσι, την 25η Μαρτίου του 1948 παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού ,τον οποίον αγάπησε και υπηρέτησε πιστά για εξήντα και πλέον χρόνια. Και όταν, ύστερα από δέκα χρόνια, έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του, νέφος θείας ευωδίας πλημμύρισε ολόκληρο το νησί της Καλύμνου, επιβεβαιώνοντας περίτρανα την αγιότητα του π. Σάββα. H μνήμη του Αγίου εορτάζεται στις 5 Δεκεμβρίου μαζί με το συνώνυμό του Άγιο Σάββα τον Ηγιασμένο, και στις 7 Απριλίου, ημέρα ανακομιδής των Ιερών λειψάνων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου